I'll tell you my sins and you can sharpen your knife

Ένα από τα πράγματα που άλλαξαν από πάνω μου δραστικά το χρόνο που πέρασα στο εξωτερικό είναι η ομοφοβία μου. Και άλλαξε τόσο ώστε να... μην υπάρχει πια (σημείωση προς τον αναγνώστη ότι μεγάλωσα σε πατριαρχικό περιβάλλον σε ένα χωριό της Ελληνικής επαρχίας από πατέρα πρώην στρατιωτικό). Να πως όμως και που κολλάει αυτό ε;

Μου φάνηκαν πολύ out of place οι γνώμες των φίλων μου στη κουβέντα που κάναμε προχθές στον Ξαρχάκο (ω ναι) - το παλιό καφέ στο πάρκο της Θεσσαλονίκης απέναντι από τη ΧΑΝΘ. Άκουγα διστακτικά να απαντούν με επιφωνήματα εγκρατούς αποστροφής και αηδίας για οποιαδήποτε ομοφυλοφιλική αναφορά κάναμε πάνω στο τραπέζι σε μια κουβέντα που ξεκίνησε - όπως συμβαίνει πάντα με τα alpha-males (sic) - στη πλάκα. Άκουσα να συζητούν για το πως βρίσκουν τις gay εικόνες "αντιαισθητικές" και πως θα προτιμούσαν να μένουν μακριά από αυτούς.

Παρένθεση

Το αισθητικό πλαίσιο του καθενός είναι άμεσα καθορισμένο από το φόβο του προς τη πληροφορία που του μεταδίδεται. Από το φόβο του να δεχτείς κάτι που θα σε βγάλει από την ασφαλή σου περιφέρεια. Και ο φόβος αυτός καθορίζει τη σχέση σου με τους ανθρώπους γύρω σου. Ένα λογικό λουπ παραπέρα καταλήγουμε στο ότι το αισθητικό πλαίσιο συνδέεται - εν μέρη - με με το πόσο ελεύθερα θέλεις ή αντέχεις να ζουν οι άλλοι γύρω σου. Και το πόσο ελεύθερα θέλεις ή αντέχεις να ζουν οι άλλοι γύρω σου καθορίζει - δυστυχώς - το πόσο ελεύθερα μπορείς να ζήσεις κι εσύ (δώσε λίγο πιο μεγάλη προσοχή στο "αντέχω" στη προηγούμενη πρόταση).

Κλείσιμο παρένθεσης. Ή μάλλον όχι. Ας είναι η πρώτη παρένθεση στο κόσμο που ηθελημένα δεν βρήκε ταίρι γιατί έτσι γουστάρει και θέλει να μείνει single και να πηδιέται με άλλες παρενθέσεις.

Στην αρχή μου φάνηκε παράξενο. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως γίνεται να έχω σχεδόν το ίδιο παρελθόν με αυτούς τους φίλους μου και να σκεφτόμαστε τόσο διαφορετικά. Μετά σκέφτηκα καλά τον εαυτό μου πριν από 10 χρόνια και κατάλαβα (δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο). Κατάλαβα πως κι εγώ έτσι σκεφτόμουν τότε και έτσι θα σκεφτόμουν και τώρα αν δεν είχα περάσει κάποια χρόνια στην gay friendly Ολλανδία και αν δεν είχα τον V. κολλητό να μου λέει underground ιστορίες της gay σκηνής του Άμστερνταμ ή την Π. με την οποία συζητούσαμε μαζί γκόμενες. Έτσι θα σκεφτόμουν κι εγώ αν δεν είχα παραστεί σε δείπνο με έξι gay ζευγάρια τη βραδιά του Sinterklaas του 2010. Χρωστάω λοιπόν κάτι σε αυτούς τους ανθρώπους για τη διαφορετική προοπτική που δώσανε στον επαρχιώτη μετανάστη από την Ελλάδα.

Αλλά, αυτό σημαίνει πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από να καταλάβω απόλυτα και να δώσω το άλλοθι της "αισθητικά κληρονομούμενης κουλτούρας" στους εδώ κολλητούς. Επίσης, σημαίνει ότι πρέπει να μάθω να ζω στη καινούργια μου χώρα που λέγεται Ελλάδα. Τέλος, σημαίνει πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να διατηρήσω τη γνώμη μου πως το ομοφυλόφιλο παιδί μου - όταν και αν γεννηθεί - θα πρέπει να ζήσει καπου αλλού.

Μου το έλεγε η Χ. πριν από τρεις βδομάδες που συζητούσαμε το ίδιο θέμα: "Γιάννη εδώ είναι Ελλάδα. Και κάτι πιο σοβαρό. Ελληνική επαρχία." κι εγώ δεν ήθελα να το πιστέψω.

--

Οι Hozier γράψανε το "Take me to church" που θέλω να ανεβάσω εδώ και 4 βδομάδες. Σήμερα πριν το σηκώσω είδα για πρώτη φορά το βίντεο. Φανταστική σύμπτωση το πως κολλάει με το τι ήθελα να γράψω:


My lover's got humour
She's the giggle at a funeral
Knows everybody's disapproval
I should've worshipped her sooner
If the Heavens ever did speak
She is the last true mouthpiece
Every Sunday's getting more bleak
A fresh poison each week
'We were born sick,' you heard them say it
My church offers no absolution
She tells me 'worship in the bedroom'
The only heaven I'll be sent to
Is when I'm alone with you
I was born sick, but I love it
Command me to be well
Amen. Amen. Amen

Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life

If I'm a pagan of the good times
My lover's the sunlight
To keep the Goddess on my side
She demands a sacrifice
To drain the whole sea
Get something shiny
Something meaty for the main course
That's a fine looking high horse
What you got in the stable?
We've a lot of starving faithful
That looks tasty
That looks plenty
This is hungry work

No masters or kings when the ritual begins
There is no sweeter innocence than our gentle sin
In the madness and soil of that sad earthly scene
Only then I am human
Only then I am clean
Amen. Amen. Amen

--

Υ.Γ. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι κανείς δεν καταλαβαίνει ότι η αποδοχή της ιδιαιτερότητας δεν είναι αντικειμενική αντίδραση αλλά κάτι κληρονομούμενο.