Drinking coffees and smoking cigaretes in hospital cafeterias

Πιστεύω στα πάντα και δεν πιστεύω σε τίποτε. Αυτό δεν είναι μια εξυπνάδα που σου γράφω για να αναρωτηθείς τι σημαίνει. Είναι η ακριβής αλήθεια που καθορίζει τον τρόπο που έχω επιλέξει να αντιμετωπίζω τα πάντα. Διότι τα μόνα αληθινά πράγματα στο κόσμο είναι η μέρα και η νύχτα. Τα υπόλοιπα είναι όλα υποκειμενικές προοπτικές.

Και με αυτή την απίστευτα ασαφή εισαγωγή, να ξεκινήσω αυτό που θέλω να πω θέτοντας ακόμη ένα αντιθετικό πλαίσιο (και γαμώ τη λογοτεχνική δομή). Όντας επιστημονικά μεγαλωμένος, πιστεύω πως δεν υπάρχει νόημα. Δεν υπάρχει τίποτε πέρα από αυτό που βλέπεις γύρω σου. Τίποτε πέρα από τις υποκειμενικές σου προοπτικές. Δεν υπάρχει μετα-θάνατον ζωή, θεός, παράδεισος, κόλαση, πνευματική υπόσταση, ανώτερο νόημα, μεταφυσικές διαθλάσεις του φωτός - που και καλά σου δείχνουν μια άλλη πραγματικότητα που δεν μπορούσες να δεις αλλιώς. Δεν υπάρχει έρωτας, υπάρχουν χημικές διεργασίες και φερομόνες. Ωραία; Καλά αυτά; Αυτά πιστεύω τις, ας πούμε, ζυγές μέρες του μήνα.



Τις μονές μέρες του μήνα με συνεπαίρνουν άνθρωποι όπως η Μ. που είναι ζωντανά παραδείγματα "κεραίας του σύμπαντος". Που περπατούν στο κόσμο μας χωρίς να τους δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Εκείνοι όμως ξέρουν - ελπίζω - πως ο κόσμος δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια ταράτσα στην οποία κάθονται χειμώνα καλοκαίρι πιάνοντας με ευχαρίστηση τα σήματα που στέλνει το σύμπαν σε αυτούς. Αν είσαι τυχερός και νομίζουν ότι δεν θα τους κοροϊδέψεις, ίσως να σου πουν μια ιστορία σαν αυτές που λέει η Μ.

Τη Μ. τη ξέρω πολλά χρόνια και πάντα είχε τη δυνατότητα να ερμηνεύει τα πιο παράξενα όνειρα που είχα δει. Και τα ερμήνευε χωρίς κόπο και με τόση καθαρότητα που πάντα έφευγα με το στόμα ανοιχτό και με ακόμη δέκα ερωτήσεις που πρέπει να λύσω για τον ζωή. Η Μ. βλέπει όνειρα. Όνειρα που προβλέπουν το κόσμο και τη ζωή. Όνειρα που δημιουργούν της διαθλάσεις του φωτός (που τόσο εύκολα αναιρώ ως μη υπαρκτές πιο πάνω) έτσι ώστε να μπορείς να κοιτάξεις προς μια πραγματικότητα που δεν μπορούσες να δεις αλλιώς. Μερικά χρόνια πριν, θα τη καίγανε σαν μάγισσα στη πλατεία του χωριού.

Έχω γνωρίσει κι άλλους ανθρώπους σαν τη Μ. Και για το λόγο αυτό νομίζω φτιάχτηκαν οι μονές μέρες του μήνα. Και για το λόγο αυτό πιστεύω πως υπάρχει έρωτας.

--

Το παρακάτω κομμάτι το άκουσα μια γεμάτη νύχτα στο Άμστερνταμ πριν πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να το βρω πουθενά. Είχα γράψει τους στίχους του τραγουδιού σε ένα σημειωματάριο και ανά περίπου έξι μήνες έκανα google τα lyrics μπας και μπορέσω να το πετύχω. Το βρήκα εντελώς τυχαία μια άλλη γεμάτη νύχτα στη Θεσσαλονίκη πίνοντας τσάι με τη Χ.


No comments:

Post a Comment