Στο Άμστερνταμ, μέσα στη δίνη που σε κατακλύζει πάντα σε αυτή τη πόλη. Δίνη προσωπική, περίεργη. Γεμάτη απροσδιόριστα πράγματα. Μια αίσθηση φυγής. Μια αίσθηση ασφάλειας. Μια αίσθηση με ακατανόητα χρώματα.
Εκείνο το μουσικό πλαίσιο πίσω από το τραγούδι (πως να το λένε αυτοί που ξέρουν μουσική) και το ταξιδιάρικο σφύριγμα στο τέλος.
Εκείνο το μουσικό πλαίσιο πίσω από το τραγούδι (πως να το λένε αυτοί που ξέρουν μουσική) και το ταξιδιάρικο σφύριγμα στο τέλος.
Στίχοι:
Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί,
σαν όνειρο που σβήνει στην Ανατολή.
Το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό
και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ.
Στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή.
Η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
σαν όνειρο που σβήνει στην Ανατολή.
Το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό
και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ.
Στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή.
Η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
No comments:
Post a Comment