God bless our troops

Ήθελα να γράψω ένα post με τίτλο "Paok you are, re" και με θέμα τη δυϊκότητα (για να κολλάει με τον Jackson Pollock του προηγούμενου) αλλά το άφησα γιατί μου ήταν πολύ βαρύ. Μετά είπα να γράψω για ένα άλλο νέο που έμαθα προχθές και μπορεί να αλλάξει τη ζωή μου δραματικά αλλά δεν επιτρέπεται ακόμη να το βγάλω οπότε το κρατάω κι αυτό στα παρκαρισμένα. 

Ξεκίνησα να γράφω για κάποια παρομοίωση που έκανε το μυαλό μου πριν από καμιά ώρα - και περιείχε το πράσινο φωτάκι που έβλεπε τα βράδια ο Γκάτσμπι στην απέναντι όχθη - αλλά μου φάνηκε κλαψιάρικη και την έσβησα. Κάτι στομφώδες για την ευχάριστη μοναξιά των αεροδρομίων; Μπα μωρέ...

...

...

Αποφάσισα τότε ότι δεν θα γράψω τίποτε γιατί το αεροδρόμιο του Cleveland δεν εμπνέει όπως αυτό του Akron (και μάλλον δεν έχω πιει κάτι σε αλκοόλ). Θα γράψω όμως πως κατάλαβα ότι οι μεγάλες πόλεις δεν είναι ο αγαπημένος μου προορισμός για διακοπές, αποδράσεις κτλ κτλ. Προτιμώ τη φύση, το μη αστικά γραφικό, το μη δημοφιλές (εντάξει έτσι κι έτσι). Big cities make sense when you don't have to place an effort to discover them. 

Υ.Γ. Η αντιυλιστική μου υπόσταση χτυπήθηκε πάλι από την τελευταία απόκτηση ενός Chromebook. Καιρός να εξαφανίσω κάτι άλλο μου φαίνεται (βλέπε iPad)...