Πέρασα περίπου μία ώρα να συμπληρώνω την αξιολόγηση της Ε. που κάνει πρακτική στην ομάδα μου. Έκανα πίσω το λάπτοπ στο γραφείο για να έχω χώρο, πήρα το στυλό μου και τον καφέ, έβαλα μουσική, και ξεκίνησα.
Και συμπλήρωσα το απαρχαιομένο report του ΠΑΜΑΚ με ένα αίσθημα ευθύνης που νομίζω είναι αυτό στο οποίο χρωστάω ότι έχω πετύχει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Αίσθημα ευθύνης στην ίδια την Ε., στη διαδικασία, στο πανεπιστήμιο, στη δική μου εταιρεία και σίγουρα... στον ίδιο μου τον εαυτό.
Γράφοντας και συμπληρώνοντας, ήρθε μια σκέψη στο μυαλό μου και μετά δεν μπόρεσε να φύγει ποτέ: "άραγε, θα τα δει κανείς όλα αυτά; ή θα καταλύξουν σε κάποιον άσχετο και αχρείο δημόσιο υπάλληλο; κάποιον που δεν τον νοιάζει για την Ε., δεν τον νοιάζει για την διαδικασία, δεν τον νοιάζει γενικά. αυτή η μία ώρα που αφιερώνω, τι αξία έχει και για ποιον;"
Αρκετές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά εκείνο το άτιμο το αίσθημα ευθύνης δεν με άφησε, όχι για κάποιο περίεργο λόγο. Απλά γιατί σκεφτόμουν ότι από την άλλη πλευρά, ίσως υπάρχει ένας καθηγητής ή ακαδημαϊκός του πανεπιστημίου που τα παράτησε επειδή ακριβώς τα παράτησαν όλοι οι άλλοι. Επειδή οι 99 από τις 100 αξιολογήσεις που έλαβε είχαν γραφτεί από κάποιον βιαστικό, αδιάφορο, πολυάσχολο επιβλέπων. Και ίσως, αν του δείξω ότι κάποιον τον νοιάζει, να τον νοιάξει και αυτόν ξανά.
Και συμπλήρωσα το απαρχαιομένο report του ΠΑΜΑΚ με ένα αίσθημα ευθύνης που νομίζω είναι αυτό στο οποίο χρωστάω ότι έχω πετύχει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Αίσθημα ευθύνης στην ίδια την Ε., στη διαδικασία, στο πανεπιστήμιο, στη δική μου εταιρεία και σίγουρα... στον ίδιο μου τον εαυτό.
Γράφοντας και συμπληρώνοντας, ήρθε μια σκέψη στο μυαλό μου και μετά δεν μπόρεσε να φύγει ποτέ: "άραγε, θα τα δει κανείς όλα αυτά; ή θα καταλύξουν σε κάποιον άσχετο και αχρείο δημόσιο υπάλληλο; κάποιον που δεν τον νοιάζει για την Ε., δεν τον νοιάζει για την διαδικασία, δεν τον νοιάζει γενικά. αυτή η μία ώρα που αφιερώνω, τι αξία έχει και για ποιον;"
Αρκετές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά εκείνο το άτιμο το αίσθημα ευθύνης δεν με άφησε, όχι για κάποιο περίεργο λόγο. Απλά γιατί σκεφτόμουν ότι από την άλλη πλευρά, ίσως υπάρχει ένας καθηγητής ή ακαδημαϊκός του πανεπιστημίου που τα παράτησε επειδή ακριβώς τα παράτησαν όλοι οι άλλοι. Επειδή οι 99 από τις 100 αξιολογήσεις που έλαβε είχαν γραφτεί από κάποιον βιαστικό, αδιάφορο, πολυάσχολο επιβλέπων. Και ίσως, αν του δείξω ότι κάποιον τον νοιάζει, να τον νοιάξει και αυτόν ξανά.
No comments:
Post a Comment